نکاتی درباره دعا

یک روز من پیام عیسی مسیح را به یک شخص که برایش بسیار دلچسب بود در میان گذاشتم. بعد از مدتی ما با هم دعا نمودیم. در وقت دعا من دست های خود را بلند نمودم. او شخص هم از من تقلید نموده دستهای خود را او نیز بلند نمود. بعداً او از من پرسید:» چرا دست های خود را در هنگام دعا بلند كردى. «یک ایمان دار دیگر برایم گفت که او یک خارجی را دیده بود که در وقت دعا در سر توشک نشسته بود و پا های خود را دراز نمود و دست های خود با هم گره زده دعا میکرد. او فکر میکرد که این طریقه دعای پیروان مسیح است.
چگونه ما باید دعا کنیم؟ چه تفاوتی بین نماز و دعا است؟ آیا پیروان عیسی مسیح نماز بخوانند؟ چه زمانی باید دعا کنیم؟ هدف اصلی دعا چیست؟
مردم اسرائیل قبل و در زمان زندگی عیسی مسیح با دعا آشنا بودند. دانیال پیامبر سه بار در روز، رو به بیت المقدس دعا می نمود ( دانیال ١٠:٣).
پطرس در وقت نماز به معبد میرفت( اعمال رسولان ۳:۱). ما می بینیم که آنها اوقات منظم برای نماز داشتند.
مردم از ادیان و مذاهب مختلف احساس ميكنند که بايد دعا نمایند. مردم مراسم و سنت ها و فرمول های خاص و آداب مختلط را ايجاد كردند همراه با استفاده از دانه های تسبیح و يا توغ و علم ها،  تا آنها را در دعا  شان کمک  کنند.
بعضي مردم در نماز متون طولانی را تلاوت مینمایند و يا نعت يا مناجات ميخوانند. آنها فکر می کنند که با خواندن چنین نماز خدا آنها را برکت میدهد، و بعضی ها تصور میکنند که با داشتن یک تاویز در گردن، آنها از همه آفات در امان میباشند.
بعضی مردم فکر میکنند که دعا فقط یک آیین قدیمی ادیان است، پس دعا را رد ميكنند. ولی زمانی که آنها به یک چیز نياز دارند، آنها به خدا دعا مینمایند و از دیگران درخواست مینمایند که برایش دعا نمایند.
عیسی مسیح  به پیروان خود تعلیم داد که آنها چگونه دعا نمایند. ما این دعا را دعای ربانی مینامیم .
برخی کلیسا ها ا این دعا را هر زمانیکه با هم مشارکت میداشته باشند تلاوت مینمایند. البته اين يك رسم خوب است زمانیکه پیروان مسیح برا ی عبادت با هم جمع میشوند این دعا را تلاوت نمایند. اما مهم تر اینکه مسيح در این دعا جهت های مختلف دعا را به ما نشان می دهد:« ای پدر آسمانی ما، نام تو مقدس باد- ستایش
پادشاهی تو بیاید. ارادۀ توهمانطور که در آسمان اجرا می شود، در زمین نیز اجرا شود.- شفاعت
نان روزانۀ ما را امروز به ما بده.- درخواست
خطایای ما را ببخش، چنانکه ما نیز کسانی را که به ما خطا کرده اند می بخشیم.- اعتراف
ما را از وسوسه ها دور نگه دار و از شریر رهایی ده- درخواست
زیرا پادشاهی و قدرت و جلال تا ابدالآباد از تو است. ستایش»
اول تر از همه، دعا بايد با معنى باشد. دعا یک ترکیبی از کلمات نیست که مردم  آنرا تکرار نمایند.
دوم، در دعا ستايش و  جلال خداوند بايد شامل باشد.
وقتی که ما دعا می کنیم، ما باید همیشه خدا را، ستایش و سپاس نماییم که او چه کسی است –  او مقدس و خالق است و مافوق مخلوقات است.
دعای ستایشی، حضور خداوند را در ميان ما تقویت مینماید و کارهای عظیم خداوند را در زندگی ما به ارمغان میآورد.
در عین زمان ما باید در دعا  خود اعتراف نماییم که خدا پدر ماست و ما یک رابطه نزدیک با خداوند متعال داریم.
سوم، دعا یک خدمت در ملكوت خداوند است.
ما می خواهیم که اراده خدا (محبت او ، لطف و برکت او ، نجات او، عدالت او) در سراسر زمین گسترش یابد و به همهً مردم جهان برسد.
ما دعا نمی کنیم  که به بهشت ‌‌برویم. در عوض ما دعا می کنیم که ملکوت خدا (يا اراده خدا) از آسمان به زمین بیاید » پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو همانطور که در آسمان اجرا می شود، در زمین نیز اجرا شود.»
چهارم، در دعا، ما نیاز های خود را به پدر خود در ميان ميگذاريم. خداوند بسیار خوشحال میشود زمانیکه ما  نیاز های خود را به او میگوییم. مشکل در این جا است که ما اکثراً در دعا خود نیاز های غیر ضروری، خواسته ها، علاقه های خودخواهانه خود را نسبت به نیازهای واقعی درخواست مینماییم.
پنجم، در دعا ما به گناهان خود اقرار نماییم. ما این را درک میکنیم که ما مرتکب گناه شدیم و ما باید پیوسته و همیشه از تمايل به گناه توبه نماییم.
ششم، در دعا ما از خدا می خواهیم که ما را در این جهان که پر از وسوسه و فریب است راهنمایی و هدایت کند. ما نمی توانیم از این دنیا ، که پر از  گناه و فریب است در امان باشیم و فرار كنيم. ما از خدا می خواهیم ما را از شرارت که در اطراف ما است حفاظت کند.
دعا فقط يك رسم خاص مذهبی نیست، بلکه مشارکت با خدای قادر مطلق که خالق زمین و آسمان است میباشد. دعا يك عملکرد در ملاى عام نيست که يك شخص كوشش كنند روحانيت خود را به رخ ديگران بكشد.  چنين دعا ريا کاری است و خدا از ریا کاری بيزار است.
اگر شما دعا مینماید، ميتوانيد همين دعا ربانى را به حیث يك رهنما استفاده كنيد و از دل و جان با پدر آسمانی مشاركت نماييد. ( نوشتۀ آ.ل)