در کلام خدا نوشته شده است: «کسی که با مسیح متحد است، حیاتی تازه دارد.  هر آنچه کهنه بود درگذشت و اینک زندگی نو شروع شده است».  کتاب مقدس ما را تشویق می‌کند که افکار خود را نو کنیم و با تازگی ذهن خدا را پرستش و در خدمت او باشیم.
این هویت نو ما چیست و ابعاد هویت تازۀ ما کدامند؟  کلام خدا به ما می ‌گوید که شما قوم برگزیده هستید.  در تورات می ‌خوانیم که خداوند به بنی‌ اسرائیل چنین می‌گوید: «تو برای یهوه خدایت قوم مقدس هستی.  یهوه خدایت ترا برگزیده است تا از جمیع قومهایی که بر روی زمین ‌اند، قوم مخصوص برای خود او باشی» (تثنیه فصل ۷ آیۀ ۶).  خدا به بنی ‌اسرائیل فیض و رحمت نشان داد.  به خاطر شفقت بی‌ نهایت خود، آنها را انتخاب کرد تا قوم خاص خدا باشند. خدا در کلامش صراحتاً گفته است که او اسرائیل را بخاطر خوبی ذاتی‌‌شان برنگزیده است، بلکه آنها را به این دلیل انتخاب کرده بود که آنها از جمیع قومهای دیگر لجبازتر و بدتر بودند.  انتخاب خدا، هیچ ربطی به انتخاب شونده ندارد.  این فیض خداست که نالایقان را برمی‌گزیند و به آنها هویتی تازه و مهم می‌بخشد.  اکنون خدا کلیسا را به مثابۀ اسراییل جدید برگزیده است.  هویت کنونی من و شما این است که اکنون به خاطر فیض خدا، ما به قوم و نژاد تازه‌ای تعلق داریم.  شما و من اعضای قبیلۀ برگزیده خدا هستیم.
ولی هویت ما یک بعد دیگر هم دارد.  کلام خدا در ادامه به ما می‌گوید که «شما کهانت ملوکانه هستید».  در تورات چنین می‌خوانیم: «شما برای من مملکت کَهَنه (کاهنان) و امت مقدس خواهید بود» (خروج فصل ۱۹ آیۀ ۶).  خدا اسرائیل را برگزیده بود که به وسیلۀ اسراییل جهان را برکت بدهد.  او اسرائیل را برگزید که از طریق سرکش‌ ترین قوم، بقیۀ اقوم جهان مبارک بشوند. کار خدا این است. او ما گناهکاران را انتخاب کرده، شفا و آمرزش بخشیده، به ما ماموریت داده است که به همسایگان و اطرافیان خود نیکویی کرده باعث برکت و بنای آنها بشویم.  در سیستم پرستشی عهد عتیق، وظیفۀ کاهن این بود که به نزد خدا رفته خدا را پرستش کند و به جهت خود و دیگران قربانی تقدیم نماید و سپس از حضور خدا به پیش بقیۀ قوم مراجعت  نموده، برکت و آمرزش را به آنها تقدیم نماید.  این دقیقاً همان وظیفه‌ای است که اکنون خدا به ما پیروان مسیح محول کرده است.  ما موظفیم که هر روزه به خاطر همسایگان و دوستان و افراد جامعه خود دعا کنیم.  نزد خدا از آنها شفاعت نماییم و سپس خبر نیکوی برکت و بخشش خدا را به آنها اعلام نماییم.  متاسفانه بعضی مسیحیان به جای آنکه حامل مژده رحمت خدا و خبر خوش نجات باشند، شمشیر به دست می ‌گیرند و با مردم بحث و جدل می ‌کنند.  هویت تازۀ ما این است که مردم ما را به عنوان برکت دهنده بشناسند و نه لعنت کننده.  ما نیکوکار باشیم و نه بدکار.  دشنام را با دشنام پاسخ ندهیم و وقتی که عذاب می‌کشیم تهدید نکنیم.  چرا؟  چون که خداوند و نجات دهندۀ ما عیسی مسیح اینگونه رفتار کرد و ما نیز اگر واقعاً به او تعلق داریم باید در اثر قدمهای او رفتار کنیم.  خداوند ما عیسی مسیح «هیچ گناه نکرد و مکر در زبانش یافت نشد. چون او را دشنام می‌ دادند، دشنام پس نمی‌داد و چون عذاب می‌کشید تهدید نمی‌ نمود».
ما نه تنها قبیلۀ برگزیده خدا و کهانت ملوکانۀ او هستیم.  بلکه کلام خدا به ما می‌گوید: «شما امت مقدس می‌باشید». در تورات نوشته شده است «شما برای من مملکت کَهَنه (کاهنان) و امت مقدس خواهید بود» (خروج فصل ۱۹ آیۀ ۶).  بسیاری از مردم دربارۀ کلمۀ مقدس دچار اشتباه می‌شوند.  عدۀ کثیری از مردم گمان می‌کنند که یک فرد مقدس باید هاله‌ای نورانی دور سرش باشد و به طرز خاصی راه برود و غیره.  حال آنکه کلمۀ عبری «مُکَدَّش» که واژۀ عربی مقدس از آن ریشه می‌گیرد، به معنای «جدا شده به جهت منظور خاصی» یا «جدا نگاه داشته برای کار خاصی» است.  به عبارت دیگر، خدا از ما می‌خواهد که خود را برای کاری که او به عهده ما محول کرده است، از بقیه جدا کنیم.  در زمان خدمت سربازی‌ام، هرگاه که قومندان نیازی به داوطلب داشت، معمولاً رسم بر این بود که از داوطلبان خواسته می‌شد که یک قدم به طرف جلو بردارند و خود را از بقیه جدا کنند.  این دقیقاً معنای مقدس را به تصویر می‌کشد.  خدا می‌گوید که من شما را برگزیده‌ام و کار خاصی را به شما محول کرده‌ام.  شما و طرز رفتار و اولویتها و هویت شما باید با دیگران متفاوت باشد.  تا جایی که تفاوت شما برای مردم سوال برانگیز شده، آنها را به این پرسش مهم هدایت کند: «سبب امیدی که دارید چیست؟»  و کلام به ما می‌گوید: «پیوسته مستعد باشید تا هرکه سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد، او را جواب دهید، لیکن با حلم و ترس».
مسیح از ما میخواهد که از بحث و دعوا و جنگ و جدال پرهیز کنیم.  کلام به ما می‌گوید که به پرسشهای مردم با حلم و ترس پاسخ بدهیم نه با مشت آهنین.  اگر به دنبال مشت آهنین و جنگ و جدال هستید، قطعاً دنباله رو عیسی مسیح نمی‌باشید.
حال به آخرین بُعد هویت خود رسیده‌ایم.  کلام خدا به ما می‌گوید که «شما قومیکه ملک خاص خدا باشد، هستید».  در توارت چنین می‌خوانیم: «اکنون اگر آواز مرا فی‌الحقیقه بشنوید و عهد مرا نگاه دارید، همانا خزانۀ خاص من از جمیع قومها خواهید بود.  زیرا که تمامی جهان از آن منست» (خروج فصل ۱۹ آیۀ ۵).
زمانی که ما به گناه و هوسهای خود فروخته شده بودیم.  زمانی که ما غلام گناه و نفس گناه‌آلود خود بودیم.  خداوند مهربان، بهایی گزاف برای ما پرداخت کرده است.  او به وسیلۀ خون پسر یگانه و حبیب خود عیسی مسیح، ما را برای خود خریده است.

« وقتی روز عید پنتیکاست رسید، همۀ شاگردان در یکجا با یکدل جمع بودند. ناگهان صدایی شبیه وزش باد شدید از آسمان آمد و تمام خانه ای را که در آن نشسته بودند پُر ساخت. در برابر چشم آنها زبانه  هایی مانند زبانه های آتش ظاهر شد که از یکدیگر جدا گشته و بر هر یک از آنها قرار گرفت. همه از روح القدس پُر گشتند و به طوری که روح به ایشان قدرت تکلم بخشید به زبان های دیگر شروع به صحبت کردند». اعمال رسولان 2: 1-5)
روز پنتیکاست یا نزول روح القدس توسط میلیون ها پیرو مسیح در سراسر جهان جشن گرفته میشود. چرا، ما روز پنتیکاست را  جشن می گیریم؟
ما به یاد لحظۀ میشویم  که روح القدس به زمین آمد: بعد از عید پاک، شاگردان با هم در یک خانه بزرگ در اورشلیم جمع شده بودند. ناگهان صدایی از آسمان شنیدند. مثل باد و طوفان تمام خانه را پراز صدا نمود. شاگردان به روح القدس پرشدن و قدرت و نیروعظیم را در درون خود احساس کردند. در نظر بگیرید پطرس را، که عیسی مسیح را  در عید پاک انکار کرده بود. حالا او مقابل جمعیت در اورشلیم ایستاد و با قاطعیت در مورد عیسی مسیح صحبت کرد. صحبت وی چنان قانع کننده بود که در همان روز، ٣٠٠٠ نفر توبه کردند  به‌ مسیح‌ ایمان‌ آوردند و غسل‌ تعمید گرفتند.
در آن روز  پطرس به یک مرد نو تبدیل میشود. او ناگهان تغییر می کند. روح القدس به مانند یک ماشین قدرتمند در داخل وجود او شروع به فعالیت می نماید.
« کسانی که به وسیلۀ روح خدا هدایت می شوند، فرزندان خدا هستند.» ما می دانیم که در یک موتر یک ماشین نصب است. این ماشین، موتر را  نه تنها در جاده هموار بلکه در راه پر ازخم و پیچ نیز حرکت میدهد. به این ترتیب روح القدس در پیروان مسیح کار میکند. روح القدس به مانند  یک ماشین قدرتمند است. اگریک پیرو مسیح، روح القدس را دریافت نکرده است، می توان او را یه یک موتر مقایسه نمود که  بدون ماشین است.  اگر یک پیرو مسیح از روح القدس پر نه باشد پس برای او دشوار خواهد بود  که به نام عیسی مسیح شهادت بدهد. اگر شما در داخل خود  نیاز به یک ماشین  قدرتمند دارید، در جستجوی دستور پطرس باشید.  او می گوید« و ما شاهدان این امور هستیم یعنی ما و روح القدس که خدا به مُطیعان خود بخشیده است.» ( اعمال رسولان ٣٢:٥) اگر می‌خواهیم بدانیم که از روح‌القدس پر هستیم یا نه، باید به زندگی خود نگاه کنیم. کسی از روح‌القدس پر است که زندگی‌اش در اطاعت از خدا سپری میشود و زندگی جسورانه و پیروزمندانه بر گناه میداشته باشند.  پس شما اگر به روح القدس پر شده باشید، حتی اگر شما در حرکت های زندگی تان به سراشیبی مواجه شوید، توسط ماشین قدرتمند روح القدس، موتر شما به قله های بالا میرود. و شما  به جلو میروید و توقف  نمی کنید.همین‌ واقعه‌، به‌ پطرس‌ و سایر رسولان‌ فرصت‌ داد تا برای نخستین‌ بار، پیام‌ نجات‌ بخش‌ مسیح‌ را به‌ گوش‌ یهودیان‌ برسانند، یهودیانی که‌ از نقاط‌ مختلف‌ جهان‌ آن‌ روزگار در اورشلیم‌ بسر میبردند.
هنگامی که عیسی خداوند با شاگردان خود  خدا حافظی می نمود به آنها گفت:  « او به  پدر دعا  میکند که روح القدس را برای تان بفرستد.» » این چیزها را وقتی هنوز با شما هستم می گویم، اما پشتیبان شما یعنی روح القدس که پدر به نام من خواهد فرستاد همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه را به شما گفته ام به یاد شما خواهد آورد.» ( انجیل یوحنا ٢٥:١٤) شاگردان از روح القدس پر شدن زیرا آنها نیاز به یادآوری آنها چیزی های داشتند  که  عیسی مسیح زمانیکه در روی زمین با آنها گفته بود.
دقیقا به همان شیوه، روح القدس امروز از طریق کتاب مقدس که کلام خدا است با ما صحبت می کنند. بنابراین یک‌ پیرومسیح باید مرتب‌ کلام‌ خدا را بخواند. اما برای درک‌ عمیق‌ آن‌ باید حتماً  از روح‌القدس‌ کمک بخواهد.
روح القدس به ما کمک می کند تا آنچه می خوانیم درک نماییم، بعد از آن، در بسیاری از شرایط، روح القدس به ما میاموزد که به مثابه یک‌ پیرو مسیح  چگونه یک زندگی مقدس‌ داشته باشیم.
به این باید توجه داشت که‌ برکات‌ روح‌القدس‌ و کار او در زندگی پیروان‌ مسیح ، مربوط‌ به‌ قرن‌ اول‌ و مسیحیان‌ اولیه‌ نمیباشد. روح القدس امروز‌ نیز در قلب‌ پیروان مسیح‌ کار میکند تا آنها را به‌ شباهت‌ مسیح‌ تبدیل نموده  و اراده‌ نیک خدا را در زندگی آنها‌ تحقق‌ بخشد.

   در مورد روزه مسيحی، لازم است بدانيم که بمنظور ثواب و رياضت، و يا بدست آوردن دل خدا و نجات از گناه، بجا آورده نمی‌شود زيرا با ريخته شدن خون عیسی مسيح بر صليب و مرگ و دفن و قيام او از مردگان، نجات از گناه و طريق راه يافتن انسان به حضور خدا، مهيا گرديده است. پس چرا روزه می‌گيريم و از خوردن و يا نوشيدن پرهيز می‌کنيم؟
در این زمینه در کتاب مقدس بسیار واضح گفته شده است. در کتاب اشیعای نبی در فصل پنجاه و هشتم چه زیبا و شیرین بیان شده که چنین میگوید: « مردم از خداوند می پرسند: «چرا وقتی که روزه داشتیم، ندیدی و چرا هنگامی که از گرسنگی رنج می بردیم، متوجه نشدی؟» خداوند جواب می دهد: «درست است، لاکن شما وقتی روزه می گیرید، فقط در فکر مفاد خود هستید و به کارگران تان ظلم می کنید. هنگامی که روزه دار هستید، با هم جنگ و دعوا می کنید و یکدیگر را با مشت می زنید. این نوع روزه نزد من قابل قبول نیست. وقتی روزه می گیرید، ریاضت می کشید، سر تان را مثل نَی خم می کنید و بر نمد و خاکستر دراز می کشید. آیا این را روزه می خوانید و فکر می کنید که من آنرا می پذیرم؟
روزه ای را که من می پسندم اینست: زنجیرهای ظلم را بگشائید، یوغ بی عدالتی را بشکنید و مظلومان را آزاد کنید. غذای تان را با گرسنگان تقسیم کنید. دروازۀ خانۀ تان را بروی مردم مسکین و بی خانه باز گذارید. به برهنگان لباس بدهید و از خویشاوندان تان خود را پنهان نکنید. آنگاه نور سخاوت تان مثل سپیده دم می تابد و دردهای تان فوری مداوا می شوند. من همیشه با شما می باشم و جلال من شما را از هر جانب محافظت می کند. هر گاهی که دعا کنید، من آنرا اجابت می کنم و وقتی که از من کمک بخواهید، من به یاری تان می شتابم.اگر یوغ ظلم و ستم، اشاره کردن به انگشت و تهمت ناحق را از میان خود دور کنید، اگر به گرسنگان غذا بدهید و احتیاجات نیازمندان را فراهم نمائید، آنگاه نور تان در تاریکی می درخشد و تاریکی اطراف تان مثل آفتاب ظهر روشن می شود. من همیشه راهنمای شما می باشم و با نعمت های خود شما را سیر می سازم و نیرومند نگاه می دارم. مثل باغی سیراب می شوید و به چشمه ای مبدل می گردید که آبش هرگز خشک نمی شود. خرابه های قدیمی تان آباد می گردند، اساس آن ها دوباره بنا می شود و شما بخاطریکه شهرها و جاده های تان را ترمیم می کنید شهرت زیادی می یابید.اگر روز سبت را تجلیل کنید و در آن روز از سودجوئی خودداری نمائید و آنرا مقدس و محترم بدارید، اگر براه خود نروید و به فکر مفاد خود نباشید و در آن روز کار نکنید، آنگاه از خوشی که من می دهم، لذت می برید، با سرفرازی زندگی می کنید، از نعمتهائی که به جد تان، یعقوب وعده داده بودم، برخوردار می گردید. این را من که خداوند هستم می گویم.»
عیسی مسیح در مورد روزه و روزه داران در انجیل متی چنین میفرماید:« وقتی روزه میگیرید مانند منافقان، خود را افسرده نشان ندهید. آنها چهره های خود را تغییر میدهند تا روزه دار بودن خود را به رُخ دیگران بکشند. بیقین بدانید که آنها اجر خود را یافته اند! اما تو وقتی روزه میگیری، سرت را چرب کن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزۀ تو با خبر نشوند، بلکه فقط پدر تو که در نهان است آن را بداند و پدری ک هیچ چیر از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد.»
وقتی که ما به این فرموده عیسی مسیح درمورد روزه و دیندارن دقت میکنیم، به این پی میبریم که عیسی مسیح دو شکل روزه و دیندارن را دراین آیات به مقایسه گرفته است. یکی روزه و دیندارن فریسی و دیگری روزه و دیندارن واقعی و اصلی. اولی مبتنی بر خود نمایی، فخرفروشی تظاهر و پاداش از طرف انسان است و دومی مبتنی بر فروتنی، پیروی از کلام خدا و پاداش از طرف خدا.
روزه که خدا از ما میخواهد این است که از گناه های خود توبه کنیم. مال مردم را نخوریم، خون مردم نریزانیم. برای مردم و وطن خود صادق و وفادار باشیم. حرام را از حلال تفکیک کنیم. خود را انکار کنیم، شکسته نفسی را پیشه کنیم، فروتن باشیم، این است روزه واقعی که خدا از هر کدام ما و شما میخواهد .
غذا و خوراک، یکی از اساسی‌ ترین نیازهای بدن انسان است و طمع یکی از اساسی‌ ترین گناهان. لذا «تسلط بر نفس» بدون تسلط بر بدن و انظباط آن بی ‌معناست. زمانیکه میخواهیم که روزه بگیریم، اول باید با لا نفس سر کش خود حاکمیت و تسلط پیدا کنیم. بدون تسلط بر نفس، روزه ما مثل این است که ما رژیم میکیریم تا لاغر شویم. پس برای اینکه برای روزه گرفتن آماده شویم، اول فروتنی را یاد بگیریم و از تظاهر و فریبکاری دوری بجوییم.

پس هنگامی که همه دور هم جمع بودند از او پرسیدند: «خداوندا، آیا وقت آن رسیده است که تو بار دیگر سلطنت را به اسرائیل بازگردانی؟» عیسی جواب داد: «برای شما لزومی ندارد که تاریخ ها و زمان هایی را که پدر در اختیار خود نگه داشته است، بدانید. اما وقتی روح القدس بر شما نازل شود قدرت خواهید یافت و در اورشلیم و تمام یهودیه و سامره و تا دورافتاده ترین نقاط دنیا شاهدان من خواهید بود.» همینکه عیسی این را گفت، در حالیکه همه می دیدند، بالا برده شد و ابری او را از نظر ایشان ناپدید ساخت.هنگامی که او می رفت و چشمان آنها هنوز به آسمان دوخته شده بود دو مرد سفید پوش در کنار آنها ایستادند و پرسیدند: «ای مردان جلیلی، چرا اینجا ایستاده اید و به آسمان می بینید؟ همین عیسی که از پیش شما به آسمان بالا برده شد، همانطوریکه بالا رفت و شما دیدید، دوباره به همین طریق باز خواهد گشت»
( اعمال رسولان 1: 6-11)

ازشخصی پرسیدن: چرا به عیسی مسیح ایمان دارید؟  او در جواب گفت: در راهی که قدم میزدم به یک دوراهی رسیدم و نمی دانستم که از کدام طرف پیش بروم. بطرف چپ دیدم فکر نمودم که  شاید کسی را پیدا کنم، اما یک نفر در گوشه سرک افتاده و مرده بود. به طرف راست نگاه کردم یک نفر ایستاده بود. از او پرسیدم من به کدام طرف  باید بروم کنم؟  او گفت: ” من راه و راستی و حیات هستم. اگر می خواهید به سر منزل مقصود برسید تنها راه من هستم“. من او را که اسمش عیسی مسیح است پیروی کردم
حقیقاً اگر عیسی مسیح زنده نبود، چه کس می توانست این انسان گمراه را رهنمایی نماید و نجات بخشد. دیگر چه امیدی باقی می ماند و چطور میتوانستیم در این جهان گناه آلود درپاکی و تقدس زندگی کنیم؟
همه ما تا فعلاً آزادی از گناهان، بندها و اسارتها را تجربه کردیم! این قدرت از کجا بود؟ آیا اعتماد به نفس ما قوی بود؟ یا اینکه ریاضت کشیدن زیاد، ما را آزاد کرد؟ جهان امروز و علم  به ما تعلیم میدهد  که ما با قدرت خود می توانیم به هر چیز حاکم باشیم. ولی با تمام این همه علم و تکنولوژی موجود می بینیم که وضیعت انسان روزبروز بد تر و بد تر میشود. پس  ما ایمانداران و پیروان عیسی مسیح  چطور می توانیم در آزادی کامل زندگی کنیم؟  در کلام خدا در رساله افسسیان نوشته شده است: ” ازسپاسگزاری به درگاه خدا به خاطر شما خلاص نمیشوم و شما را در دعاهایم به یاد میآورم. من دعا میکنم، آن خدایی که عیسی مسیح خداوند، او را به ما شناسانید ـ آن پدر پُر جلال ـ روح حکمت و الهام را به شما عطا فرماید تا او را کاملاً بشناسید. و از او می خواهم که چشمان دل شما را روشن سازد تا به چگونگی امیدی که خدا شما را به آن دعوت کرده است و به ثروتمندی و شکوه بهره ای که خدا به مقدسین خود وعده داده است و عظمت بی اندازۀ قدرت او را که در ما ایمانداران در کار است، بفهمید“ ( رساله افسسیان ۱: ۱۶ ــ ۱۹ )
در این آیات آرزوی پولس رسول بری ایمانداران افسس چیست که باعث رشد آنان در فهم و حکمت می شود؟ در این آیات موضوع های بسا  مهم نهفته است. ولی موضوع مهم در این آیات قیام مسیح است. عیسی مسیح قیام کرد، و این تأییدی به کار عظیمش روی صلیب بود. او برای اثبات قیام و زنده بودنش، به مدت چهل روز روی زمین درجسم زندگی کرد و باعث تقویت شاگردان شد و آنها را از ترسها آزاد کرد. او در این مدت بارها خود را به افراد مختلف در جای های مختلف ظاهر کرد.
اما شیطان با دانستن قوت قیام مسیح، کوشش و تلاش می کرد تا چشمان روحانی و فهم مردم را برای دانستن  این حقیقت ببندد. چرا؟ چون در قیام مسیح قدرتی وجود دارد که ما را هر روز به کارهای شریر پیروز می نماید. در انجیل متی ۲۸: ۱۱ــ ۱۵ چنین می خوانیم که»   به محافظین رشوه داده شد تا به دروغ داستان دیگری را بگویند «حتی شاگردان نیز فراموش کرده بودند که عیسی مسیح از مردگان قیام خواهد کرد ( لوقا ۲۴: ۵ ــ ۱۲ ).
امروز نیز مردم های مختلفی وجود دارد که قیام عیسی مسیح از مردگان را انکار می کنند.
اما قیام عیسی مسیح قلب انجیل می باشد. بدون قیام مسیح انجیل و نجات هیچ مفهومی ندارد.
خدا را شکر برای این خدای بی نظیری که ما داریم .
به هر اندازه ما بیشتر مفهوم مرگ و قیام عیسی مسیح را درک کنیم ما  بیشتر در زندگی روحانی رشد می کنیم . زیرا قیام او حقیقتی است که تعداد کمی شاهد نداشت، بلکه صدها شاهد بر این واقعیت وجود دارد. به علاوه، قیام عیسی مسیح نه تنها واقعیتی تاریخی است، بلکه اثرات آن امروز هم به همان قوت زمان وقوعش، ادامه دارد. بعد از اینکه به قیام عیسی از مردگان ایمان آوردیم تولدی تازه می یابیم، عادل می شویم، روح القدس به عنوان هدیه به ما داده می شود و به علاوه ما با وی برخیزانید می شویم و در جای های آسمانی می نشینیم. همه این ها حقیقت و واقعیت است و دلیل واقعی بودنشان هم این است که عیسی از مردگان برخاست. پس با همین باور و ایمان اجازه دهید تا او قدرتی که عیسی مسیح را از مردگان زنده کرد، شما را نیز در زندگی روحانی تان پیروز نماید.